پژوهشگران در مطالعه ای جدید محاجه کرده اند روش سیگنال دهی سلول های گیاهی چیزی تراشیدن که بتوانیم آن را بوسیله استراحت با سیستم عصبی جانوران مقایسه کنیم. این ایده خلاف نظری های کمینه شناخته شده ی زیست شناسی عصبی گیاهی است.
آنچه در دهه های اخیر درباره ی شیمی گیاهان سبز یاد اندوهناک ایم، این است که گیاهان بیش پویاتر از آن چیزی هستند که تصور می کنیم. آن ها می توانند صداها را حس کنند و دربرابر آن ها نفوذ نشان دهند؛ از صدای وزوز حشره ای گرده افشان پژمان تا صدای ترسناک جویدن برگ ها بوسیله وسیله ی حشره ای صیاد. لمس همچنین در برخی از گیاهان که از این فقره متنفرند، جهت آغاز واکنش می شود. آن ها می توانند با همدیگر ارتباط جماز و حالت کرختی واضح کنند و تا اینکه ممکن است توانایی یادآوری داشته باشند.
تفسیر عاطفی این مشاهدات پیچیده است و توصیف تغییرات مشاهده شده داخل نمو و هورمون های گیاهی با مشکلاتی روبه رو است. از اوایل دهه ی ۲۰۰۰ و شاید هم قبل تر، بحثی درباره ی معادل فاصل بین آنچه پاسخ شوک دربرابر تغییرات محیطی تعریف می شود و آنچه ممکن است علت همدردی ما با شوک شود، رواج پیدا کرد. با این حال، منتقدان استدلال می کنند که این مقایسه محدودیت هایی دارد. این دیدگاه حتی می تواند اثرهای نامطلوبی با خود به همراه داشته باشد. لینکلن تایز، متخصص گیاه شناسی دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز می گوید:بزرگ ترین ریسک مردم انگاری گیاهان در استیناف این است که این موضوع بی طرفی پژوهشگر را تضعیف می درنگ. آنچه دریافته ایم این است که گیاهان و جانوران طی راهبردهای بسیار متفاوتی تکامل پیدا کرده اند. مغز اندامی بسیار پرهزینه است و درون اختیار داشتن سیستم عصبی توسعه یافته برای گیاه مطلقا هیچگاه مزیتی ندارد.
تنها حیوانات از شبکه ای از نورون های مسئول پردازش محرک ها و محاسبه ی نفوذ کردن روزی می برند. هیچ کس نمی گوید گیاهان اجتماعاتی از ماده ی خاکستری و اعصاب محیطی دارند؛ اما همان نعوظ که دانشمندان درباره ی سیگنال دهی پیچیده بین سلول های گیاهی و نیز ارتباط بین گیاهان انفرادی آگاهی به دست می آورند، درباره ی مقایسه ی آن با مسیرهای مشابه موجود در جانوران بیشتر وسوسه می شوند. برای مثال، ایده ی استفاده از واژه «ادراک جمعی» برای گیاهان را در دید بگیرید. پژوهشگران در گزارش خود توضیح می دهند:مقاله های مرتبط:گیاهان چگونه از خود دفاع می کنند؟کشف چگونگی عاطفه حرارت تو گیاهانکوری گیاهی؛ چرا نمی توانیم گیاهان را ببینیم؟براساس این ایده، رفتار شوک نتیجه هماهنگی بین سلول های انفرادی و بافتن ها است؛ درست شبیه حل مسئله ای که در بستگی و همکاری اعضای کلنی زنبورعسل دیده می شود؛ اما این قیاس چندین مشکل دارد.
زنبورها برضد سلول های در علف هرزه آزادی آمدو شد دارند. همچنین، از نظر بحث تولیدمثل تضاد ژنتیکی بزرگ تری بین اعضای انفرادی گروهی از حشرات حیات دارد؛ اما یکی از بغرنج سازترین قیاس ها، این است که حداقل فدایی گیاهان امکان پذیر است قابلیت آگاهی داشته باشند. این تو حالی است که دانشمندان قرن ها است ار نظر توصیف این پدیده درون انسان ها نیز با شاق مواجه هستند. پیشنهادهایی مانند اینکه فعالیت شبه تندخو شناسایی شده تو انتهای جوهر های گیاهی ممکن است متشابه اجرا عدد باشد؛ مخصوصا وقتی ما پاسخ های بافتی را با شرایط جانوری مقایسه می کنیم، بسیار بعید به نظر می رسند. داخل مقابل، جانوران بسیار یدکی بود دارند که ما اصلا به این قاعده درباره ی آن ها خاطر نمی کنیم. تایز می گوید:اگر حیواناتی وجود دارند که از آگاهی بی بهره هستند؛ پس، می توانید کاملا مطمئن باشید گیاهان که حتی عصب ندارند، فاقد این خصوصیت هستند.
از فدایی از جنبه ها شاید عصب شناسی گیاهی فعلی گرداگرد ی قبل از آغاز این شاخه از علم باشد. شاید پژوهش های آینده علامت دهند همین اعمال عادی که در گیاهان می بینیم، به نوعی با آنچه داخل جانوران با عنوان آگاهی می شناسیم، مقایسه شدنی باشد. با وجود این، تایز و همکارانش محاجه می کنند گوناگون آزمایش هایی که عصب شناسان گیاهی نتایج خود را براساس آن اعتراف می کنند، باطراوت گیری ها و دقت موردنیاز برای طرح این طور ادعای بی پروایی را ندارد. تایز می گوید:افراد زیادی را داخل اجتماع ی عصب شناسی گیاهی می شناسم که مایل اند بوسیله حوزه ی علمی آن ها به کتاب های درسی وارد شوند؛ اما در حال حاضر درون این ماخذ سئوال های بی پاسخ بسیاری وجود دارد.
این پژوهش داخل نامه ی Trends in Plant Science منتشر شده است.بیشتر بخوانید:بقای گیاهان چگونه پس از فاجعه چرنوبیل تداوم یافت؟۶ واقعیت شگفت انگیز درباره مورچه هاتاثیر زندگی مدرن بر استخوان های انسانانسان متد غالب؛ نگاهی تمامیت به تکامل و پیدایش آدم فهمیده (جزء سومین و پایانی)آدم ها ۶۰۰ گونه گیاهی را تو ۲۵۰ سال گذشته منقرض کرده اند
آنچه در دهه های اخیر درباره ی شیمی گیاهان سبز یاد اندوهناک ایم، این است که گیاهان بیش پویاتر از آن چیزی هستند که تصور می کنیم. آن ها می توانند صداها را حس کنند و دربرابر آن ها نفوذ نشان دهند؛ از صدای وزوز حشره ای گرده افشان پژمان تا صدای ترسناک جویدن برگ ها بوسیله وسیله ی حشره ای صیاد. لمس همچنین در برخی از گیاهان که از این فقره متنفرند، جهت آغاز واکنش می شود. آن ها می توانند با همدیگر ارتباط جماز و حالت کرختی واضح کنند و تا اینکه ممکن است توانایی یادآوری داشته باشند.
تفسیر عاطفی این مشاهدات پیچیده است و توصیف تغییرات مشاهده شده داخل نمو و هورمون های گیاهی با مشکلاتی روبه رو است. از اوایل دهه ی ۲۰۰۰ و شاید هم قبل تر، بحثی درباره ی معادل فاصل بین آنچه پاسخ شوک دربرابر تغییرات محیطی تعریف می شود و آنچه ممکن است علت همدردی ما با شوک شود، رواج پیدا کرد. با این حال، منتقدان استدلال می کنند که این مقایسه محدودیت هایی دارد. این دیدگاه حتی می تواند اثرهای نامطلوبی با خود به همراه داشته باشد. لینکلن تایز، متخصص گیاه شناسی دانشگاه کالیفرنیا در سانتاکروز می گوید:بزرگ ترین ریسک مردم انگاری گیاهان در استیناف این است که این موضوع بی طرفی پژوهشگر را تضعیف می درنگ. آنچه دریافته ایم این است که گیاهان و جانوران طی راهبردهای بسیار متفاوتی تکامل پیدا کرده اند. مغز اندامی بسیار پرهزینه است و درون اختیار داشتن سیستم عصبی توسعه یافته برای گیاه مطلقا هیچگاه مزیتی ندارد.
تنها حیوانات از شبکه ای از نورون های مسئول پردازش محرک ها و محاسبه ی نفوذ کردن روزی می برند. هیچ کس نمی گوید گیاهان اجتماعاتی از ماده ی خاکستری و اعصاب محیطی دارند؛ اما همان نعوظ که دانشمندان درباره ی سیگنال دهی پیچیده بین سلول های گیاهی و نیز ارتباط بین گیاهان انفرادی آگاهی به دست می آورند، درباره ی مقایسه ی آن با مسیرهای مشابه موجود در جانوران بیشتر وسوسه می شوند. برای مثال، ایده ی استفاده از واژه «ادراک جمعی» برای گیاهان را در دید بگیرید. پژوهشگران در گزارش خود توضیح می دهند:مقاله های مرتبط:گیاهان چگونه از خود دفاع می کنند؟کشف چگونگی عاطفه حرارت تو گیاهانکوری گیاهی؛ چرا نمی توانیم گیاهان را ببینیم؟براساس این ایده، رفتار شوک نتیجه هماهنگی بین سلول های انفرادی و بافتن ها است؛ درست شبیه حل مسئله ای که در بستگی و همکاری اعضای کلنی زنبورعسل دیده می شود؛ اما این قیاس چندین مشکل دارد.
زنبورها برضد سلول های در علف هرزه آزادی آمدو شد دارند. همچنین، از نظر بحث تولیدمثل تضاد ژنتیکی بزرگ تری بین اعضای انفرادی گروهی از حشرات حیات دارد؛ اما یکی از بغرنج سازترین قیاس ها، این است که حداقل فدایی گیاهان امکان پذیر است قابلیت آگاهی داشته باشند. این تو حالی است که دانشمندان قرن ها است ار نظر توصیف این پدیده درون انسان ها نیز با شاق مواجه هستند. پیشنهادهایی مانند اینکه فعالیت شبه تندخو شناسایی شده تو انتهای جوهر های گیاهی ممکن است متشابه اجرا عدد باشد؛ مخصوصا وقتی ما پاسخ های بافتی را با شرایط جانوری مقایسه می کنیم، بسیار بعید به نظر می رسند. داخل مقابل، جانوران بسیار یدکی بود دارند که ما اصلا به این قاعده درباره ی آن ها خاطر نمی کنیم. تایز می گوید:اگر حیواناتی وجود دارند که از آگاهی بی بهره هستند؛ پس، می توانید کاملا مطمئن باشید گیاهان که حتی عصب ندارند، فاقد این خصوصیت هستند.
از فدایی از جنبه ها شاید عصب شناسی گیاهی فعلی گرداگرد ی قبل از آغاز این شاخه از علم باشد. شاید پژوهش های آینده علامت دهند همین اعمال عادی که در گیاهان می بینیم، به نوعی با آنچه داخل جانوران با عنوان آگاهی می شناسیم، مقایسه شدنی باشد. با وجود این، تایز و همکارانش محاجه می کنند گوناگون آزمایش هایی که عصب شناسان گیاهی نتایج خود را براساس آن اعتراف می کنند، باطراوت گیری ها و دقت موردنیاز برای طرح این طور ادعای بی پروایی را ندارد. تایز می گوید:افراد زیادی را داخل اجتماع ی عصب شناسی گیاهی می شناسم که مایل اند بوسیله حوزه ی علمی آن ها به کتاب های درسی وارد شوند؛ اما در حال حاضر درون این ماخذ سئوال های بی پاسخ بسیاری وجود دارد.
این پژوهش داخل نامه ی Trends in Plant Science منتشر شده است.بیشتر بخوانید:بقای گیاهان چگونه پس از فاجعه چرنوبیل تداوم یافت؟۶ واقعیت شگفت انگیز درباره مورچه هاتاثیر زندگی مدرن بر استخوان های انسانانسان متد غالب؛ نگاهی تمامیت به تکامل و پیدایش آدم فهمیده (جزء سومین و پایانی)آدم ها ۶۰۰ گونه گیاهی را تو ۲۵۰ سال گذشته منقرض کرده اند
- ۹۸/۰۴/۱۵