به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فارس، نشریه آمریکایی «فارن پالیسی» در تحلیلی به خامه «برایان کالت» پروفسور و لله کالج حقوقی دانشگاه ایالتی میشیگان، به بررسی قاعده مرتبط با «انتخابات بحث برانگیز» درون آمریکا پرداخته و از نواقص آن درون شرایطی گفته که با توجه به احتمال پایین تر سوال رفتن مولود انتخابات آتی از سمت دونالد ترامپ و زمان ناچیز پاینده باقی مانده بخاطر مصالحه این قانون تا انتخابات ریاست جمهوری، ممکن است این ملک را بوسیله دردسر بیندازد.
در اول این گزارش آمده است: زمانی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا ۳۰ جولای درون توییتی پیشنهاد به تاخیر انداختن انتخابات ریاست جمهوری را مطرح کرد و گفت مشخص شدن نتایج انتخابات نوامبر شاید به ماه ها و تا اینکه سال ها زمان احتیاج داشته باشد (بنابر ادعای ترامپ با توجه به برگزاری بسرنوشت شوم دچار کردن بنیانی انتخابات ۲۰۲۰ به اسلوب پستی به برهان بحران کرونا، نتیجه انتخابات بی حد دیر و شاید هرگز برملا نشود)، پاسخ کارشناسان و ناظران غم افراطی و حزن تفریطی بود.
پس ازآن از این پیشنهاد بسیاری بی نهایت سریع به او یادآوری کردند که بوسیله خاطر هوس یک مهتر جمهور انتخابات به تاخیر نمی افتد. در آمریکا دوره رئیس جمهور و معاونش عقب روز ۲۰ ژانویه کامل می شود و چه جانشینان آن ها انتخاب شده باشند یا خیر، بر طبق اساسنامه جانشینی، مهتر مجلس نمایندگان اولین نفری است که داخل صف وکالت رئیس جمهور راحتی می گیرد، بعد از او رئیس دم مجلس سنا قرار دارد.
بعد از این دو هم قوانین مشخصی وجود دارد که چطور باید نتیجه یک انتخابات را برملا کرد. اما به فرمان بستن این قوانین، مسئله دیگری است و دلایلی حیات دارد برای این ترس که ایالات متحده تو شرایطی صبر بگیرد که دقیقاً قانون موجود تقلا دارد مانع وقوع آن شود و آن روی کار آمدن یک رئیس جمهور فوری است که مشروعیت او نگرش مباحثه است. نواقص روال انتخابات بحث برانگیز در آمریکا
بنا کنار این گزارش، داخل صورتی که دنده بسرعت قوانین جانشینی را بازبینی نکند، سیستم فعلی می تواند وضعیت بد انتخابات زوجیت جمهوری با تاخیر و پرمناقشه را بدتر کند. قضیه اصلی، اتکا به دنده درباره ردیف جانشینی است. در دید قبض رئیس مجلس بوسیله عنوان مقدماتی جانشین در سر موجود، این واقعیت را که دوره همگی ۴۳۵ تن کانون ثالث ژانویه منقضی می شود، نوظهور خمود است. به این ترتیب، در صورتی که انتخابات ریاست جمهوری بوسیله دلیل اختلافات درباره حرمت و زمانبندی انتخابات پستی بوسیله تاخیر بیفتد و حل نشده ابدی بماند، بسیاری از انتخابات مرزوبوم های کمیسیون تیمار که از طریق انتخابات پستی نتیجه آن ها محسوس می شود، به تاخیر خواهد افتاد و مولود پایگاه مشخص نخواهد شد.
در نتیجه، مجادله شدیدی درباره عضویت در حوزه های مختلف مجلس رخساره خواهد داد و کنترل اکثریت ممکن است هر روز جابه مکان شود در مقابل جماعت که مقدر شدن هایی از آن پر شده، بر عادت هر دسته جدید نتایج انتخاباتی در میانه غبار بازشماری ها و دادرسی های دولتی وارد نزاع خواهد شد. نکته دیگر این که بدون دست کمینه ۲۱۸ صندلی تصاحب شده، حد نصابی غم در کار نخواهد بود و در نتیجه مجلس رئیس نخواهد داشت.
فارن پالیسی درون ادامه می نویسد: نسخه پشتیبان محفل نمایندگان، حلقه سناست که در آن دوره عزب یک سومین سناتورها تو ثالث ژانویه منقضی می شود. دو سوم پایا الباقی می توانند کمیت نصاب تشکیل دهند و رئیسی موقت برگزینی کنند. اما درون این جماعت بی آرامی مانند مجلس نمایندگان، نتایج به تاخیر افتاده انتخابات می تواند بوسیله دعوای دیپلماتیک جدی درباره ۳۰ عرش تهی منجر شود و اکثریت هر روز دچار تغییر شود.
مسائل وقتی تیره تر می شود که فرمانداران برخی شهر ها بخواهند افرادی را بخاطر پر کردن کرسی های خالی به طور موقت منصوب کنند. این روانی هم البته با این فرض است که بعد از انتخابات معلوم شده که فرمانداران چه کسانی خواهند حیات. تو این طور شرایطی، مهتر جمهور بلافاصله ملک از لفظ اکثریتی گزینش می شود که مشروعیت خودشان زیر سوال است، و از ترکیبی از سردرگمی، دادخواهی و شیطنت های حزبی سردرآورده اند. اصلاحیه بیستم چیست؟
بخش سوم اصلاحیه بیستم تصویب شده در سال ۱۹۳۳ به روند انتخابات ریاست جمهوری محلول نشده در آمریکا می پردازد. قبل از اصلاحیه بیستم، کثرت مرده تو چنین شرایطی رئیس جمهوری بود نداشت، سرنوشتی که در سال ۱۸۷۷ فقط دو روز قبل از آغاز پیرامون زوجیت جمهوری، بعد از یک خدشه انتخاباتی، از آن اجتناب شد. اصلاحیه بیستم این اختیار را به کنگره می دهد که عرفی را برای لبالب کردن این برش پذیرش کند طوری که شخصی بتواند بوسیله عنوان رئیس جمهور موقت تا زمان تعیین رئیس جمهور برگزیده انجام کند.
بنا بر این گزارش، برای بحران های میان مدت (زمانی که اندوه بخاطر مهتر جمهور منتخب و اندوه معاونش اتفاقی می افتد) کنگره از قبل بر زمینه ماده ۲ قاعده عمده اختیار دارد صف جانشینی را از قبل تعریف کند. اما اصلاحیه بیستم یک گزینه زیادی برای جانشینی روز تحلیف به کنگره می دهد: از پیش درود کردن یک روند به جای یک فهرست، طوری که وکالت روز تحلیف منعطف تیز و بوسیله سرعت محلول شود. مضاف بر این که اصلاحیه بیستم این ترادف را به خشکی امدن هر کسی و نه فقط طبقه محدود صاحب منصبان مشخص شده در ماده ۲ ممکن می کند.
ادیب می افزاید: کنگره هرگز اختیارات متاخر و گسترده داده شده مقابل اصلاحیه ۲۰ را جدی نگرفته و تا ۱۴ سال اندوه هیچ اقدامی ارتکاب نداد. تا این که اختتام تو سال ۱۹۴۷ تنها کاری که عمل داد این حیات که جانشینی روز تحلیف و جانشینی میان مدت را به همان سیستم توالی، اول رئیس مجلس بعد مهتر جمهور موقت و بعد اعضای کابینه درآورد؛ به جای آن که روند جداگانه دیگری را برای این توالی مدح کند. این رویکرد کلی که صرف رویت از وضعیت گزینش شد، همچنان سر امروز است.
به باور وی، اما دلایل عطا حیات دارد که اصلاحیه بیستم که برای جانشینی روز تحلیف مجاز شد، از موقعیت های میان مدت متمایز شود. یکی از آن دلایل این است که گرچه استمرار معمولاً نگرانی اصلی قانون وکالت است، تو روز ۲۰ ژانویه، اصلاً عاملی محسوب نمی شود. زیرا با آغاز پرگیر ریاست جمهوری جدید، تحویل غلبه به یک تیم کاملاً متفاوت صورت می گیرد.
دلیل دیگر این که اگر تو میانه دوره، اتفاقی بخاطر مهتر جمهور و معاونش بیافتد، این جریان بخوبی مدیریت خواهد شد در مدت مشهود است که برای جانشینی، رئیس کانون و مهتر جمهور موقت چه کسانی هستند.
اما همانطور که قبلاً گفته شد، در روز تحلیف در صورتی که هنوز مهتر جمهور و کمک رئیس جمهور درون نتیجه هرج ومرج انتخاباتی تفویض نشده باشد، تفویض رئیس مجلس و مهتر جمهور بلافاصله هم احتمالاً روندی آشفته خواهد بود. مثل این می ماند که یک ساختمان در حال اشتعال باشد و تصمیم گیری درباره این که چه کسی مسئول این مسکن است را به کسانی واگذار کنند که در بناء کناری و درگیر همین آتش هستند.
بنابر این گزارش، جهیز کنونی نیز موجب های معیوبی ابداع می کند. حداقل شرط اساسی یک جمهوری دموکراتیک این است که انتخابات بوسیله موقع داشته باشد. زمانی که انتخابات به تاخیر می افتد یا مورد مباحثه قرار می گیرد، باید انگیزه هایی بخاطر حل تند و عادلانه این مسئله حیات داشته باشد.
اما وقتی دو طرف می خواهند این نزاع به نفع خودشان حل بشود، طرفی که آمادگی کنترل ریاست جمهوری موقت را دارد، خیلی راحت مرطوب تاخیر را طاقت می کند. آن بسرنوشت شوم دچار کردن از کشور که حامی مهتر کمیسیون یا حزب رئیس جمهور موقت است، دلیل کمتری دارد که مشتاقانه به دنبال یک راه حل عادلانه باشد؛ و اگر هرج ومرج به شکلی باشد که در روزهای منتهی به ۲۰ ژانویه کسی نداند که کدام طرف مهتر محفل یا رئیس جمهور موقت را انتخاب خواهد کرد، وضعیت از این هم بدتر خواهد شد. در این صورت، هر دو طرف جهت طولانی کردن تاخیر را دارند تا بخاطر برنده بازی شدن در دعوا بر عادت تحت کنترل درآوردن مجلس یا سنا، زمان بیشتری برای خود بخرند. آیا این مشکلات برازنده اجتناب است؟
به عقیده این کارشناس، چنانچه دنده از اختیارات اصلاحیه ۲۰ برای ایجاد روندی بازتر و انعطاف پذیرتر استفاده کند، این مشکلات قابل اجتناب است. برای این کار، دنده می تواند پشت کسی به عنوان رئیس جمهور موقت باشد که سهم مستقیمی تو حاصل انتخابات ندارد، پهلو خلاف رهبران کنگره که نقش های دیپلماتیک در زمان و مهمی ادا می کنند. یک دسته از کسانی که تو حاشیه هستند اما همچنان می توانند موقتاً مسئولیت بپذیرند، رؤسای جمهور سابق هستند. «باراک اوباما»، «جورج دابلیو بوش» و «بیل کلینتون» همگی سابقه لازم برای انجام این کار را دارند («جیمی کارتر» که تا آن زمان ۹۶ ساله خواهد شد، گزینه کمتر مناسبی است).
قطعاً، قریه ها میلیون آمریکایی به دلایل سیاسی با این گزینه ها مخالفت خواهند کرد اما همین قضیه درباره مهتر حلقه و رئیس جمهور فوری هم صادق است، همانطور که درباره هر کسی که داخل نهایت رئیس جمهور شود، صدق می کند. به تأکید نویسنده، نکته این نیست که کسی گزینش شود که همه آمریکایی ها او را بپذیرند که چنین شخصی وجود اندوه ندارد، نکته این است که فردی باتجربه، به جای فردی که در حال صرفنظر درجه است در عهد نامشخص و پرسروصدای گذار این مسولیت را عهده دار شود
نویسنده می افزاید: گرچه اصلاحیه ۲۲، اوباما، بوش و کلینتون را از گزینش مکرر منع کرده، مفاد آن، آن ها را برای زوجیت جمهوری موقت رد صلاحیت نمی بطی ء. داخل واقع، همین دو پرگیر ای بودن آن ها و منع از انتخاب مکرر است که آن ها را بخاطر نقش کوتاه مدت مناسب تر می کند، زیرا که رؤسای جمهوری که تنها یک پیرامون خدمت کرده اند شاید به دنبال بازگشت بوسیله قدرت باشند. اما حتی این روسای جمهور هم در صورتی که درون شکستی موجه از قدرت پهلو رفته باشند متشابه کارتر، «جرالد فورد» و «جورج اچ. دابلیو بوش» گزینه های بهتری داخل مقایسه با کسانی متشابه «ریچارد نیکسون» هستند که با رسوایی از غلبه به خشکی امدن رفتند.
چنانچه کنگره بخواهد روسای جمهور سابق را برای دوروبر موقت تو نظر بگیرد می تواند معیارهایی را درباره سن و سابقه و چیزهای دیگر قبول کند و شاید همیشه نتوان سیاهه برازنده توجهی از روسای جمهور سابق تمهید کرد، پس شاید بهتر باشد این فهرست را فراخ تر کرد و سیاستمداران باتجربه بیشتری از عموم معاونان و وزاری خارجه را حزن داخل فهرست لحاظ کرد. نویسنده تاکید دارد که این ها همگی پیشنهاداتی است که می استعداد تو دید گرفت، ولی نکته این است که مسئله اصلاحیه ۲۰ بتواند انتخاب مهتر جمهور موقت از فهرست این افراد را میسر کند که خیلی بهتر از توالی ذکر شده تو بخش های قبل پهلو اساس قانون فعلی است.
علاوه بر گسترده کردن فهرست که در بالا گفته شد، این روند می تواند هم سخنی حزبی را هم ملزم کند. یعنی به جای آن که رئیس جمهور فوری از سوی اکثریت جمعیتی که بعد از رفتن سایر اعضای باشگاه و سنا باقی ماندند، برگزینی شوند، ۳ نفر از ۴ رهبر احزاب داخل باشگاه و سنا با اندوه به اصلاح برسند. بوسیله نعوظ مثال، اگر «نانسی پلوسی» (رئیس دموکرات جماعت نمایندگان)، «رخنه شومر» (رهبر اقلیت دموکرات در کانون سنا) و «میچ مک کانل» (رهبر اکثریت جمهوری خواه داخل مجلس سنا) خواه افراد دیگری که بعد از انتخابات آتی به بزرگواری می رسند، بتوانند درباره اربابی جمهوری موقت سازش کنند، این مهربانی تایید دوحزبی به رئیس جمهور موقت مشروعیت زیبنده توجهی می دهد. به افزودن این که چنین اجماعی برگزینی متعادل لطافت را رقم می زند و مخالفت کمتری در بین انسان آمریکا برمی انگیزد.
به باور برایان کالت، ادیب گزارش، با همه این تفاسیر، اجماع غم ممکن است امید واقع بینانه ای نباشد در برابر انتخاب رهبران حزب تو شرایطی که انتخابات کنگره روی هواست، رقیق خواهد بود. دیگر این که نمی قابلیت از این نکته گذشت که دو حزب به قدری قطبی شده اند که اجماع را آنهم با این طور سرعتی در میانه تاخیرها و اختلافات انتخاباتی دشوار می نرم. ولی اینجا جایی است که برگزینی تصادفی می تواند مربوط به طبقه کارگر و زحمتکش باشد.
به این معنا که قانونی جدید امکان تمهید فرستی از افراد واجد شرایط و قانونی را بوسیله تعداد مستوی از هر حزب میسر بطی ء و بعد یک فرد خنثی مثلاً قاضی مبصر ایالات متحده به طور ناگهانی نام یکی از این افراد را از سیاهه درآورد. برای متعادل کردن بیشتر شرایط، می توان درون صورتی که اختلافات کامل شود، دوره مهتر جمهور موقت را محدود کرد و معروفیت بی مانند دیگری را از سیاهه مذکور برای دور بعدی درآورد.
نویسنده داخل دنباله باز هم پافشاری می درنگ که این ها همه پیشنهاداتی است که متناسب بررسی است و در پایان می افزاید، صرف دیدن از این که چه روشی انتخاب شود، داشتن یک جهیز بوسیله صورتی که آسمان ریاست جمهوری خالی نماند، قضیه اصلی است. در ۸۷ سالی که از پذیرش اصلاحیه ۲۰ می گذرد، کنگره هرگز مذاکرات دقیقی درباره انتخابات ریاست جمهوری حل نشده به صورتی که اینک بتوان از آن استفاده کرد نداشته و اینک زمان آن رسیده که به این جریان رسیدگی شود، اگر وافر دیر نشده باشد.
در اول این گزارش آمده است: زمانی که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا ۳۰ جولای درون توییتی پیشنهاد به تاخیر انداختن انتخابات ریاست جمهوری را مطرح کرد و گفت مشخص شدن نتایج انتخابات نوامبر شاید به ماه ها و تا اینکه سال ها زمان احتیاج داشته باشد (بنابر ادعای ترامپ با توجه به برگزاری بسرنوشت شوم دچار کردن بنیانی انتخابات ۲۰۲۰ به اسلوب پستی به برهان بحران کرونا، نتیجه انتخابات بی حد دیر و شاید هرگز برملا نشود)، پاسخ کارشناسان و ناظران غم افراطی و حزن تفریطی بود.
پس ازآن از این پیشنهاد بسیاری بی نهایت سریع به او یادآوری کردند که بوسیله خاطر هوس یک مهتر جمهور انتخابات به تاخیر نمی افتد. در آمریکا دوره رئیس جمهور و معاونش عقب روز ۲۰ ژانویه کامل می شود و چه جانشینان آن ها انتخاب شده باشند یا خیر، بر طبق اساسنامه جانشینی، مهتر مجلس نمایندگان اولین نفری است که داخل صف وکالت رئیس جمهور راحتی می گیرد، بعد از او رئیس دم مجلس سنا قرار دارد.
بعد از این دو هم قوانین مشخصی وجود دارد که چطور باید نتیجه یک انتخابات را برملا کرد. اما به فرمان بستن این قوانین، مسئله دیگری است و دلایلی حیات دارد برای این ترس که ایالات متحده تو شرایطی صبر بگیرد که دقیقاً قانون موجود تقلا دارد مانع وقوع آن شود و آن روی کار آمدن یک رئیس جمهور فوری است که مشروعیت او نگرش مباحثه است. نواقص روال انتخابات بحث برانگیز در آمریکا
بنا کنار این گزارش، داخل صورتی که دنده بسرعت قوانین جانشینی را بازبینی نکند، سیستم فعلی می تواند وضعیت بد انتخابات زوجیت جمهوری با تاخیر و پرمناقشه را بدتر کند. قضیه اصلی، اتکا به دنده درباره ردیف جانشینی است. در دید قبض رئیس مجلس بوسیله عنوان مقدماتی جانشین در سر موجود، این واقعیت را که دوره همگی ۴۳۵ تن کانون ثالث ژانویه منقضی می شود، نوظهور خمود است. به این ترتیب، در صورتی که انتخابات ریاست جمهوری بوسیله دلیل اختلافات درباره حرمت و زمانبندی انتخابات پستی بوسیله تاخیر بیفتد و حل نشده ابدی بماند، بسیاری از انتخابات مرزوبوم های کمیسیون تیمار که از طریق انتخابات پستی نتیجه آن ها محسوس می شود، به تاخیر خواهد افتاد و مولود پایگاه مشخص نخواهد شد.
در نتیجه، مجادله شدیدی درباره عضویت در حوزه های مختلف مجلس رخساره خواهد داد و کنترل اکثریت ممکن است هر روز جابه مکان شود در مقابل جماعت که مقدر شدن هایی از آن پر شده، بر عادت هر دسته جدید نتایج انتخاباتی در میانه غبار بازشماری ها و دادرسی های دولتی وارد نزاع خواهد شد. نکته دیگر این که بدون دست کمینه ۲۱۸ صندلی تصاحب شده، حد نصابی غم در کار نخواهد بود و در نتیجه مجلس رئیس نخواهد داشت.
فارن پالیسی درون ادامه می نویسد: نسخه پشتیبان محفل نمایندگان، حلقه سناست که در آن دوره عزب یک سومین سناتورها تو ثالث ژانویه منقضی می شود. دو سوم پایا الباقی می توانند کمیت نصاب تشکیل دهند و رئیسی موقت برگزینی کنند. اما درون این جماعت بی آرامی مانند مجلس نمایندگان، نتایج به تاخیر افتاده انتخابات می تواند بوسیله دعوای دیپلماتیک جدی درباره ۳۰ عرش تهی منجر شود و اکثریت هر روز دچار تغییر شود.
مسائل وقتی تیره تر می شود که فرمانداران برخی شهر ها بخواهند افرادی را بخاطر پر کردن کرسی های خالی به طور موقت منصوب کنند. این روانی هم البته با این فرض است که بعد از انتخابات معلوم شده که فرمانداران چه کسانی خواهند حیات. تو این طور شرایطی، مهتر جمهور بلافاصله ملک از لفظ اکثریتی گزینش می شود که مشروعیت خودشان زیر سوال است، و از ترکیبی از سردرگمی، دادخواهی و شیطنت های حزبی سردرآورده اند. اصلاحیه بیستم چیست؟
بخش سوم اصلاحیه بیستم تصویب شده در سال ۱۹۳۳ به روند انتخابات ریاست جمهوری محلول نشده در آمریکا می پردازد. قبل از اصلاحیه بیستم، کثرت مرده تو چنین شرایطی رئیس جمهوری بود نداشت، سرنوشتی که در سال ۱۸۷۷ فقط دو روز قبل از آغاز پیرامون زوجیت جمهوری، بعد از یک خدشه انتخاباتی، از آن اجتناب شد. اصلاحیه بیستم این اختیار را به کنگره می دهد که عرفی را برای لبالب کردن این برش پذیرش کند طوری که شخصی بتواند بوسیله عنوان رئیس جمهور موقت تا زمان تعیین رئیس جمهور برگزیده انجام کند.
بنا بر این گزارش، برای بحران های میان مدت (زمانی که اندوه بخاطر مهتر جمهور منتخب و اندوه معاونش اتفاقی می افتد) کنگره از قبل بر زمینه ماده ۲ قاعده عمده اختیار دارد صف جانشینی را از قبل تعریف کند. اما اصلاحیه بیستم یک گزینه زیادی برای جانشینی روز تحلیف به کنگره می دهد: از پیش درود کردن یک روند به جای یک فهرست، طوری که وکالت روز تحلیف منعطف تیز و بوسیله سرعت محلول شود. مضاف بر این که اصلاحیه بیستم این ترادف را به خشکی امدن هر کسی و نه فقط طبقه محدود صاحب منصبان مشخص شده در ماده ۲ ممکن می کند.
ادیب می افزاید: کنگره هرگز اختیارات متاخر و گسترده داده شده مقابل اصلاحیه ۲۰ را جدی نگرفته و تا ۱۴ سال اندوه هیچ اقدامی ارتکاب نداد. تا این که اختتام تو سال ۱۹۴۷ تنها کاری که عمل داد این حیات که جانشینی روز تحلیف و جانشینی میان مدت را به همان سیستم توالی، اول رئیس مجلس بعد مهتر جمهور موقت و بعد اعضای کابینه درآورد؛ به جای آن که روند جداگانه دیگری را برای این توالی مدح کند. این رویکرد کلی که صرف رویت از وضعیت گزینش شد، همچنان سر امروز است.
به باور وی، اما دلایل عطا حیات دارد که اصلاحیه بیستم که برای جانشینی روز تحلیف مجاز شد، از موقعیت های میان مدت متمایز شود. یکی از آن دلایل این است که گرچه استمرار معمولاً نگرانی اصلی قانون وکالت است، تو روز ۲۰ ژانویه، اصلاً عاملی محسوب نمی شود. زیرا با آغاز پرگیر ریاست جمهوری جدید، تحویل غلبه به یک تیم کاملاً متفاوت صورت می گیرد.
دلیل دیگر این که اگر تو میانه دوره، اتفاقی بخاطر مهتر جمهور و معاونش بیافتد، این جریان بخوبی مدیریت خواهد شد در مدت مشهود است که برای جانشینی، رئیس کانون و مهتر جمهور موقت چه کسانی هستند.
اما همانطور که قبلاً گفته شد، در روز تحلیف در صورتی که هنوز مهتر جمهور و کمک رئیس جمهور درون نتیجه هرج ومرج انتخاباتی تفویض نشده باشد، تفویض رئیس مجلس و مهتر جمهور بلافاصله هم احتمالاً روندی آشفته خواهد بود. مثل این می ماند که یک ساختمان در حال اشتعال باشد و تصمیم گیری درباره این که چه کسی مسئول این مسکن است را به کسانی واگذار کنند که در بناء کناری و درگیر همین آتش هستند.
بنابر این گزارش، جهیز کنونی نیز موجب های معیوبی ابداع می کند. حداقل شرط اساسی یک جمهوری دموکراتیک این است که انتخابات بوسیله موقع داشته باشد. زمانی که انتخابات به تاخیر می افتد یا مورد مباحثه قرار می گیرد، باید انگیزه هایی بخاطر حل تند و عادلانه این مسئله حیات داشته باشد.
اما وقتی دو طرف می خواهند این نزاع به نفع خودشان حل بشود، طرفی که آمادگی کنترل ریاست جمهوری موقت را دارد، خیلی راحت مرطوب تاخیر را طاقت می کند. آن بسرنوشت شوم دچار کردن از کشور که حامی مهتر کمیسیون یا حزب رئیس جمهور موقت است، دلیل کمتری دارد که مشتاقانه به دنبال یک راه حل عادلانه باشد؛ و اگر هرج ومرج به شکلی باشد که در روزهای منتهی به ۲۰ ژانویه کسی نداند که کدام طرف مهتر محفل یا رئیس جمهور موقت را انتخاب خواهد کرد، وضعیت از این هم بدتر خواهد شد. در این صورت، هر دو طرف جهت طولانی کردن تاخیر را دارند تا بخاطر برنده بازی شدن در دعوا بر عادت تحت کنترل درآوردن مجلس یا سنا، زمان بیشتری برای خود بخرند. آیا این مشکلات برازنده اجتناب است؟
به عقیده این کارشناس، چنانچه دنده از اختیارات اصلاحیه ۲۰ برای ایجاد روندی بازتر و انعطاف پذیرتر استفاده کند، این مشکلات قابل اجتناب است. برای این کار، دنده می تواند پشت کسی به عنوان رئیس جمهور موقت باشد که سهم مستقیمی تو حاصل انتخابات ندارد، پهلو خلاف رهبران کنگره که نقش های دیپلماتیک در زمان و مهمی ادا می کنند. یک دسته از کسانی که تو حاشیه هستند اما همچنان می توانند موقتاً مسئولیت بپذیرند، رؤسای جمهور سابق هستند. «باراک اوباما»، «جورج دابلیو بوش» و «بیل کلینتون» همگی سابقه لازم برای انجام این کار را دارند («جیمی کارتر» که تا آن زمان ۹۶ ساله خواهد شد، گزینه کمتر مناسبی است).
قطعاً، قریه ها میلیون آمریکایی به دلایل سیاسی با این گزینه ها مخالفت خواهند کرد اما همین قضیه درباره مهتر حلقه و رئیس جمهور فوری هم صادق است، همانطور که درباره هر کسی که داخل نهایت رئیس جمهور شود، صدق می کند. به تأکید نویسنده، نکته این نیست که کسی گزینش شود که همه آمریکایی ها او را بپذیرند که چنین شخصی وجود اندوه ندارد، نکته این است که فردی باتجربه، به جای فردی که در حال صرفنظر درجه است در عهد نامشخص و پرسروصدای گذار این مسولیت را عهده دار شود
نویسنده می افزاید: گرچه اصلاحیه ۲۲، اوباما، بوش و کلینتون را از گزینش مکرر منع کرده، مفاد آن، آن ها را برای زوجیت جمهوری موقت رد صلاحیت نمی بطی ء. داخل واقع، همین دو پرگیر ای بودن آن ها و منع از انتخاب مکرر است که آن ها را بخاطر نقش کوتاه مدت مناسب تر می کند، زیرا که رؤسای جمهوری که تنها یک پیرامون خدمت کرده اند شاید به دنبال بازگشت بوسیله قدرت باشند. اما حتی این روسای جمهور هم در صورتی که درون شکستی موجه از قدرت پهلو رفته باشند متشابه کارتر، «جرالد فورد» و «جورج اچ. دابلیو بوش» گزینه های بهتری داخل مقایسه با کسانی متشابه «ریچارد نیکسون» هستند که با رسوایی از غلبه به خشکی امدن رفتند.
چنانچه کنگره بخواهد روسای جمهور سابق را برای دوروبر موقت تو نظر بگیرد می تواند معیارهایی را درباره سن و سابقه و چیزهای دیگر قبول کند و شاید همیشه نتوان سیاهه برازنده توجهی از روسای جمهور سابق تمهید کرد، پس شاید بهتر باشد این فهرست را فراخ تر کرد و سیاستمداران باتجربه بیشتری از عموم معاونان و وزاری خارجه را حزن داخل فهرست لحاظ کرد. نویسنده تاکید دارد که این ها همگی پیشنهاداتی است که می استعداد تو دید گرفت، ولی نکته این است که مسئله اصلاحیه ۲۰ بتواند انتخاب مهتر جمهور موقت از فهرست این افراد را میسر کند که خیلی بهتر از توالی ذکر شده تو بخش های قبل پهلو اساس قانون فعلی است.
علاوه بر گسترده کردن فهرست که در بالا گفته شد، این روند می تواند هم سخنی حزبی را هم ملزم کند. یعنی به جای آن که رئیس جمهور فوری از سوی اکثریت جمعیتی که بعد از رفتن سایر اعضای باشگاه و سنا باقی ماندند، برگزینی شوند، ۳ نفر از ۴ رهبر احزاب داخل باشگاه و سنا با اندوه به اصلاح برسند. بوسیله نعوظ مثال، اگر «نانسی پلوسی» (رئیس دموکرات جماعت نمایندگان)، «رخنه شومر» (رهبر اقلیت دموکرات در کانون سنا) و «میچ مک کانل» (رهبر اکثریت جمهوری خواه داخل مجلس سنا) خواه افراد دیگری که بعد از انتخابات آتی به بزرگواری می رسند، بتوانند درباره اربابی جمهوری موقت سازش کنند، این مهربانی تایید دوحزبی به رئیس جمهور موقت مشروعیت زیبنده توجهی می دهد. به افزودن این که چنین اجماعی برگزینی متعادل لطافت را رقم می زند و مخالفت کمتری در بین انسان آمریکا برمی انگیزد.
به باور برایان کالت، ادیب گزارش، با همه این تفاسیر، اجماع غم ممکن است امید واقع بینانه ای نباشد در برابر انتخاب رهبران حزب تو شرایطی که انتخابات کنگره روی هواست، رقیق خواهد بود. دیگر این که نمی قابلیت از این نکته گذشت که دو حزب به قدری قطبی شده اند که اجماع را آنهم با این طور سرعتی در میانه تاخیرها و اختلافات انتخاباتی دشوار می نرم. ولی اینجا جایی است که برگزینی تصادفی می تواند مربوط به طبقه کارگر و زحمتکش باشد.
به این معنا که قانونی جدید امکان تمهید فرستی از افراد واجد شرایط و قانونی را بوسیله تعداد مستوی از هر حزب میسر بطی ء و بعد یک فرد خنثی مثلاً قاضی مبصر ایالات متحده به طور ناگهانی نام یکی از این افراد را از سیاهه درآورد. برای متعادل کردن بیشتر شرایط، می توان درون صورتی که اختلافات کامل شود، دوره مهتر جمهور موقت را محدود کرد و معروفیت بی مانند دیگری را از سیاهه مذکور برای دور بعدی درآورد.
نویسنده داخل دنباله باز هم پافشاری می درنگ که این ها همه پیشنهاداتی است که متناسب بررسی است و در پایان می افزاید، صرف دیدن از این که چه روشی انتخاب شود، داشتن یک جهیز بوسیله صورتی که آسمان ریاست جمهوری خالی نماند، قضیه اصلی است. در ۸۷ سالی که از پذیرش اصلاحیه ۲۰ می گذرد، کنگره هرگز مذاکرات دقیقی درباره انتخابات ریاست جمهوری حل نشده به صورتی که اینک بتوان از آن استفاده کرد نداشته و اینک زمان آن رسیده که به این جریان رسیدگی شود، اگر وافر دیر نشده باشد.
- ۹۹/۰۶/۰۷